Gewoonlijk (vanuit gewoonte) bezien we alles vanuit armoede, vanuit wat ontbreekt, vanuit wat vroeger beter was of in de toekomst hopelijk succesvoller wordt. We richten onze aandacht op wat er niet is, zodat we wat er wel is niet echt hoeven aan te raken. Maar wanneer we werkelijk ervaren wat simpelweg aanwezig is, is het ervaren pure rijkdom, altijd in zichzelf compleet, in orde en voldoende. Een overdaad aan gewaarwordingen en gevoelens die in zichzelf fijn zijn. Niet een vreugde om iets dat we scoren of managen of bereiken, maar een vreugde als de rijkdom van het gewaarzijn zelf.
Wanneer we ervaren dat we werkelijk intrinsiek gelijk zijn aan onze vrienden, kinderen en wie dan ook, dan kunnen we de ander pas echt zien, zonder oordeel, zonder gelijk te hoeven hebben, zonder afstand te scheppen. Dan zien we hun ware gezicht, kijken we met een open blik in zijn of haar ogen, horen we zijn of haar stem en ervaren we de onzekerheid, de vrijheid, de verwarring, de dubbelheden, de vreugde en de pijn. We herkennen al die gevoelens gemakkelijker en laten die intact. We laten de ander intact als de ander. Gewoonlijk hebben we overal een mening en een oordeel over, en daardoor zien we niets behalve onze eigen denkbeelden en interpretaties. Als we vanuit gelijkheid en verbondenheid waarnemen zien we de werkelijkheid zoals zij 'werkt'..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten