Everybody could have done it

Er is ergens op de wereld een gemeenschap van 4 leden. Hun namen zijn Everybody, Somebody, Anybody en Nobody. Op een dag is er een belangrijke klus te doen en Everybody weet zeker dat Somebody de klus zal klaren. Anybody had het gekund, maar Nobody doet het. Somebody ergert zich mateloos over dit gegeven, want hij vindt het een klus voor Everybody. Everybody denkt dat het Anybody's klus is maar Nobody realiseert zich dat Everybody het niet zal doen. Het eindigt ermee dat Everybody het Somebody kwalijk neemt dat Nobody doet wat Anybody had kunnen doen..

Goudgekleurde slippers

Het is een paar nachten na Kerstmis en de houten deur van de stal gaat piepend en krakend open. Drie wijze mannen komen binnen. Ze lopen heel zachtjes en voorzichtig de stal binnen. Een van hen stapt vol in een enorme grote hoop ezelstront. Naar beneden kijkend naar zijn geruineerde goudkleurige slippers en zijn tanden verbijtend murmelt hij:" Jesus Christus!" Maria kijkt van haar baby naar haar man. "Hey Josef"zegt ze, "dat is een veel betere naam dan Mark!".

Verblinding?

Het lijkt zelfverschonend te werken anderen of andere groeperingen fundamentalistisch te noemen. Maar is niet het benoemen alleen  al evenzeer fundamentalistisch..te noemen? Kunnen we niet simpelweg constateren dat mensen geneigd zijn tot fundamentalistische gewoontes en principes? Geneigd zijn om het zichzelf en anderen niet gemakkelijk te maken? Verblind misschien voor bepaalde momenten van gemak bij het aannemen van een gewoonte of principe? En deze voor absolute werkelijkheid te houden voor iedereen?
Ik zit het hier dus niet goed te praten! Het is vrij aardig bekend wat fundamentalisme of laat ik het wat anders noemen; principialisme, aan desructiviteit teweeg kan brengen in allerlei uitingen en vormen. Het een wat meer destructief te benoemen dan het andere. De beoefenaars ervan kunnen bijvoorbeeld tegen de lamp van de wetten aanlopen en (te-rechte of onte-rechte) straffen oplopen. Daarnaast is het mijn idee dat destructiviteit op anderen gericht tevens en tegelijkertijd zelfdestructief werkt. Men doet zichzelf pijn, al wordt het ontkent. Ook zit ik principialisme niet slecht te praten. Het is ieders vrijheid om anderen en zichzelf leed aan te doen. Wie zou ik al denken te zijn te weten wat goed is voor anderen? Niet dat ik actieloos toekijk bij het een en ander! Er schuilt; steekt altijd nog een krijger in mij. Wat ik zeg en bedoel is dat principialisme bepaald niet handig lijkt te werken. En het veroordelen ervan ook niet..

Te klein broekje

Principes hanteren kan tijdelijk handig zijn. Wat eens of gedurende een periode helemaal in orde was kan vervolgens compleet niet in orde worden. En, uiteraard (volgens de aard der dingen/verschijnselen); wat eens niet kloppend verscheen dan wel toescheen kan vervolgens veranderen in iets wat compleet klopt. Vasthouden aan principes vanuit... principe is alsof we een broek willen blijven dragen die ruim te klein is geworden. Onhandig dus. Ook geloven in iets kan heel erg handig zijn. Echter evenzo handig en zelfs ook intelligent is het om aan het een en ander te twijfelen. Niet zelden denk ik dat het intelligenter is om eerst te twijfelen dan eerst en op voorhand aan te nemen. Misschien ook iets dat te maken heeft met iemands karakter. Toch kan ik me helaas totnutoe niet aan de indruk ontrekken dat op voorhand aannemen en geloven en de eigen dynamiek onderdrukken nog steeds de boventoon voeren en..als een principe wordt gehanteerd. En daarnaast verschenen er altijd al maar ook in het hiernumaals notoire twijfelaars of clubs van twijfelaars. Als tegenbeweging. En zoals her en der waarneembaar staan we daarmee tegenover elkaar. Niet in de laatste plaats omdat we binnen onszelf al in strijd verkeren. Wie goedgelovig is geworden weigert op zich aandienende momenten te twijfelen en wie notoir twijfelt weigert recalcitrant om te geloven.Wie heeft de wijsheid in pacht om te bepalen wat juist is en wat onjuist? Wie gaat dit ooit managen? De godsdiensten? De wetenschappers? De minister president? De geliefde? J. Cruyff? Dr Phill? Is dit in kaart te brengen? Ik heb het idee dat velen hierin geloven dan wel denken dat dit al lang in orde is..maar dat sommigen niet(s) willen aannemen..Is dit handig?

Oscar Wild

"When the god's want to punish us they answer our prayers"

Onschuld

Het onschuldig geboren kindje kan onder allerlei invloeden in de schuld komen. Omdat het kindje niet bewust is van zijn onschuld. Daar is blijkbaar schuld voor nodig. Afscheiding dus. Het is blijkbaar een kwestie van terugkeren. Teshuvah in het Hebreeuws. Wij hebben het als berouw vertaald..tja..Zolang we niet bewust zijn van onze onschuld kan deze gekwetst worden. Zolang we niet bewust zijn van onze uiterste gevoeligheid en kwetsbaarheid zijn we kwetsbaar in die zin dat we wederom of nog als uitsluitend definieerbaar personage in het leven staan c.q. zwalken. Als vereenzelvigd met een afgescheiden(  van anderen en de wereld) personage lijden we aan weerstand, strijd, verzet, schuld, dilemma's, conflict, boosheid en/of verdriet, hoe comfortabel we "ons leven"ook denken te hebben kunnen inrichten. Bewuste onschuld is onkwetsbaar. Onbewuste onschuld is uiterst kwetsbaar. Schuld lijkt soms niet te kwetsen, ze doet moeite daartoe op verlerlei manieren, maar als goed gekeken wordt; kan worden dan weten we wel beter. Echte Onschuld is de persoonlijke kwetsbaarheid ontstegen en is ze als ze zich bewust is van haar wezen onkwetsbaar, waarbij natuurlijk lichaam en geest te kwetsen blijven. Die zijn stuk te krijgen en anders gaan ze vanzelf wel stuk. Dat is hun natuur, net zoals het onze wezenlijke natuur is niet stuk te krijgen te zijn. We zijn (ook) onstoffelijk vormeloos en tijdloos, solide, leven- en lichtschenkend bewustzijn. Wie niet meedoet is vrij daartoe, maar kan niet rekenen op mij. Ik blijf onvoorstelbaar (en) eigenwijs volharden in mijn ont-wikkeling tot niets en alles zijn..tegelijkertijd. Eventueel belichaamd door Falkorindiair, maar graag ook door meer en meer. Totnutoe valt dat nog niet mee. Maar laat ik niet zeuren. Niet omdat het kerstmis is, maar omdat het allemaal aan mezelf ligt..want er is..bestaat feitenlijk geen ander. Dat lijkt alleen maar heel sterk als zodanig.

Eieren met kerst?

Een man gaat naar de psychiater en vraagt om raad m.b.t. zijn vrouw. "Mijn vrouw denkt dat ze een kip is"legt hij nerveus uit. "Dat is een serieuze misvatting"zegt de psychiater. "Hoe lang speelt dit al?" "Drie jaar mompelt de man". "Drie jaar?" zegt de geschokte psychiater. "Waarom heb je haar niet eerder bij me gebracht?" "Nou dat komt" zegt de man zich schamend, "eerlijk gezegd, omdat we de eieren hard nodig hadden"...

In eerste aanzet

(G)eboorte (O)nderhoud en(D)estructie. Verschijnen, verblijven en verdwijnen. Soms voor een dag: een eendagsvlieg. Soms voor een fractie van een seconde: een gedachte. Soms voor wat langer: een gevoel. Soms negentig jaar: een mens. Het is prima vast te stellen dat alles wat zichtbaar, hoorbaar, voelbaar, bedenkbaar, voorstelbaar, ruikbaar en proefbaar is komt en gaat. Het definieerbare komt en gaat. Echter wie of wat heeft het in zich om uberhaupt te kunnen definiëren? Dat moet toch zelf, zoals ik het zie, niet te definiëren zijn. Ik kan gedachtes, gevoelens, mensen, vliegen en bloemen waarnemen en benoemen. Ik kan ze voor waarheid houden. Maar ik kan ze ook ontkennen en bijvoorbeeld zeggen dat ze een droom zijn. Wat is het echter dat dit alles als zo waar of niet waar kan zien? Als u het mij vraagt of zou kunnen vragen dan zeg ik...niets..niet iets..het ondefinieerbare. Dat is wat we (ook en in eerste aanzet) zijn. Tja misschien niet bepaald leuk om te lezen, maar zoals ik het zie is met dit "niets" niet alles gezegd..

Ga er maar aanstaan

In stilte en rust zijn we gevoelig en in bezigheid zijn we in contact; staan we in verbinding. Een kant cultiveren en de andere kant afwijzen, verwaarlozen of gewoonweg niet zien maakt ons niet...volledig. Vol-ledig...Anders gezegd, maar naar hetzelfde verwijzend: De leegte verwerkelijken is wijsheid te noemen en de volheid verwerkelijken is als liefde te betitelen. Samen volledig. Klinkt wellicht oke en zelfs logisch, maar gaat u der maar aanstaan...

Met plezier en gemak

Ik ben bijvoorbeeld niet tegen een politieke partij en eigenlijk ook niet voor. Ze doen, hier in Ned. allemaal hun best wel, denk ik. Ik ben zelfs niet tegen geweld. Het minimum aan geweld is zelfs nodig om te kunnen overleven. Maar ik ben er ook niet strikt voor. Laat ik zeggen dat ik vrij ben van de dualiteit die (door ons denkverstand) kan worden onderscheiden. Alles kan worden onderscheiden in woorden. En we worden daar steeds gewiekster in. Zo zijn we(nog) steeds op zoek naar het onderscheid tussen goed en fout. Voornu stel ik even een feit(voor mij) en ik denk dat ik hier nog wel vaker op terug zal komen. "Alles is te onderscheiden als we ons ervoor inzetten, maar uiteindelijk niet te scheiden." Niks mis met het maken van onderscheid. Als het ons allen prettiger en gemakkelijker kan doen overleven..why not? Echter...zijn we niet het onscheidbare uit het oog verloren? Vergeten? ofzo..Overleven we allemaal wel met gemak en plezier?

Als vanzelf

Ons denkverstand is een prima instrument, maar niet iets om mee te vereenzelvigen, want dan worden we erdoor getiranniseerd. We kunnen er naar kijken, hetgeen al aangeeft dat we het denkverstand niet zijn. We kunnen ernaar kijken, zoals we naar een modderige plas water kunnen kijken waar net een wild zwijn of een hardloper doorheen banjerde. Als we ons even de kans geven te kijken.. op een afstandje... dan zal de plas na een tijdje als vanzelf helder worden. Ervan drinken is wellicht en helaas echter niet verstandig. We "moeten" wel ons verstand gebruiken...

Redelijk oke, maar wel iets anders

Liefde kan niet van 2 kanten komen, maar van 1. Wat van 2 kanten komt is handjeklap en wordt liefde genoemd, maar is iets anders.

Goede wijn behoeft geen krans

Wat duidelijk is hoeft niet zozeer te worden benadrukt....

Over de vermoedelijk komende tja-ssels

Deze tjassels lezen levert u niets op sterker nog ze kunnen u ver-nietigen..tenminste als u uitsluitend denkt iets of iemand te zijn. Dus als u verstandig bent doet u er goed aan deze woorden van niets te laten passeren.

Nog even(n)iets

Vanuit mijn Nu-for the-first-time-bloggerstemming past een bericht zonder woorden. Leegte de ruimte/ether inslingeren welke in gewichtloosheid voort blijft bewegen in de vorm van een paar woorden...tja