Herhalen van herhaling

Als we alles benoemen, denken we alles te kennen, d.w.z. we herkennen voortdurend wat we al weten; of denken te weten. Langzaam aan wordt dat wat onbekend is helemaal niet meer waargenomen. Het herkennen van het bekende gaat steeds meer de plaats innemen van de verwondering over het nieuwe, onverwachte en creatieve. Daarmee wordt alles een herhaling van een herhaling en zo grijpen alle ingesleten programmas's als schakels van een gesloten ketting in elkaar. En dat om controle op onze (vermeende) veiligheid te managen. Dit obsessieve, gecontroleerde structureren van het ervaren is echter nog steeds gebaseerd op de paniek van een angstig kind, en is eigenlijk en hopelijk nergens meer voor nodig. Ze staat nu uitsluitend het ervaren van ruimte en vrijheid in de weg..