Taal creëert de illusie van veiligheid waar we meer op lijken te kunnen bouwen dan op de wisselende indrukken. Geleidelijk richten we ons meer op woorden dan op ervaringen, ook omdat de omgeving de woorden naar voren schuift als werkelijkheid, ook al zijn die woorden tegenstrijdig met wat we op dat moment voelen/ervaren. We merkten, dat als we zeiden: "Oma is lief" we daarmee heel goed konden scoren, ook al voelden we uitstekend aan dat oma een egoïstisch en manipulerend loeder was.
Vervolgens werden we uitsluitend beloond op onze prestaties met rekenen en taal, en werd er aan onze ware gevoelens amper aandacht besteed. Zo werd het onderscheid tussen de levende ervaringen en de benoemingen of denkbeelden steeds groter. En omdat benoemingen en ervaringen regelmatig tegenstrijdig waren (en zijn), moeten we de scheidingen steeds ondoorzichtiger maken, omdat het transparant houden ervan teveel innerlijke conflicten zou oproepen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten