Alles verschijnt Vanzelf als een impressionistisch kunstwerk. Tegelijkertijd scheppen we deze werkelijkheid ook zelf, alsof we expressionisten zijn. Maken we de hemel blauw, zoals we hem zien, of groen, zoals Vincent van Gogh, of rood, zoals August Macke? De mogelijkheden om hier een eigen expressie aan te geven liggen open. De grote valkuil ligt echter in het denken uitsluitend onze eigen werkelijkheid te kunnen creëren. Iets wat niet vreemd is in bijvoorbeeld de Christelijke ethiek, het 'Positief Denken' en de New Age bewegingen. Dan is alles bijvoorbeeld onze eigen schuld.
De werkelijkheid-op-zich is altijd zoals-hij-is, inclusief ziekte, pijn, ongelukken, toevalligheden en frustraties. Dat is allemaal onderdeel van de totaliteit van verschijnselen. Het feit dat ze in essentie allemaal transparant zijn maakt ze niet minder pijnlijk!
Op die werkelijkheid zoals hij is, nemen we een eigen perspectief in, dat weliswaar wisselt, maar ook bepaalde wetmatigheden vertoont en zich herhalende patronen; patronen van ontkenning, verstarring of controle bijvoorbeeld. Tegelijkertijd blijft elk moment open, en is elk moment een kruispunt van opties: er zijn altijd verschillende mogelijkheden, verschillende perspectieven, verschillende manieren van inkleuren, verschillende richtingen.
Elk moment is een multidimensionaal kruispunt van mogelijkheden, waarin we als een kunstenaar, op allerlei manieren expressie kunnen geven aan ons zijn..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten