"Al dit gezwerf over de verschroeide aarde was niet het einde, maar het begin. Ik moest nog beginnen aan het ontmantelen van mijn eigen, persoonlijke zelf, waar ik bijna twee jaar over deed, totdat ik belandde op een plek die Klaar heet.
Het gezoek in de buitenwereld is slechts één kant van de medaille. De andere kant is het innerlijke stuk, het langzame, pijnlijke afschudden van het zelf, laag voor laag, stukje bij beetje; de spirituele zelfreiniging.
Sommige lagen van het zelf vallen gewoon af, sommige kun je in lange repen of hele kwabben weghalen, sommige moeten heel nauwkeurig chirurgisch verwijderd worden. Alles wat ik in de afgelopen decennia was geworden moest ik nu ontworden. Alles wat ik "was", was geloof, dus moest ik alles wat ik geloofde niet meer geloven. Mijn nieuwe wereld was koud, helder en eerlijk, maar mijn hoofd zat nog vol overtuigingen, meningen, onware kennis en emotionele gehechtheden, gedurende een heel leven bij elkaar gebracht-heel die rotzooi en giftig afval waar het ego uit bestaat- en het moest allemaal weg. Dat is een heel proces, een proces dat tijd nodig heeft. De wereld mag dan wel in een flits vernietigd zijn, het zelf heeft wel een beetje meer tijd nodig om weggebrandt te worden. Daar bestaan geen bommen voor. Er zijn geen fraaie Latijnse spreuken of mantra's in het Sanskriet die het zelf snel en pijnloos kunnen vernietigen. Een realisatie, inzicht of openbaring waardoor het onware zelf in één klap wordt weggevaagd bestaat niet. Zij die beweren dat ze in een flits zijn ontwaakt, zijn nog wel het meest begoocheld van iedereen.
En toen was het tijd dat de berg weer een berg werd. De volgende tien jaar probeerde ik deze nieuwe wereld te begrijpen, integreren.."..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten