Er worden steeds meer en gemakkelijker vormen van autisme gekwalificeerd. Het wordt over het algemeen gezien als een stoornis in het maken van contact/verbinding met anderen en het andere, met hierbinnen grote variaties. Het oordeel is dat het de geëtiketteerden niet, slecht of matig mogelijk is zich te verbinden met anderen of hét andere, al dan niet op grond van onderzoeken ingesteld en uitgevoerd door "niet-autisten".
Misschien zijn de classificeerders juist autistisch, omdat ze hun oorspronkelijke verbondenheid zijn vergeten en hebben ingeruild voor het maken van kunstmatige verbindingen, waarin geven en nemen in een ruilhandel zijn verpakt en die hoegenaamd succes opleveren in geld, machts-en aandachtszaakjes. Iets wat de "gekwalificeerde autisten" weigeren en/of niet kunnen? En misschien is hun oorspronkelijke verbondenheid juist minder aangetast? Misschien passen de classificeerders, die ook hulpverleners worden c.q. denken te moeten worden van de toenemende groep autisten zich wel gemakkelijker aan aan de geef/neem-berekeningen in het sociale en economische verkeer van omgang met elkaar. Misschien is dit ook autistisch te noemen? We gaan dan immers om met elkaar om er voordeel uit te halen voor onszelf en eventueel voor anderen, maar ook ten koste van vele (weer) anderen. D.w.z vanuit berekening? Iets wat de benoemde autisten niet kunnen/willen? Zijn benoemde autisten goed af met de hulp en zorg van de benoemers? Ik vraag me het een en ander af..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten