De nadruk op de herkenning van de ware
natuur die voorafgaat aan het individu, is afkomstig van mensen die
oorspronkelijk onderwezen zijn vanuit wat je zou kunnen noemen ‘Oosterse
Verlichting’. Nu is de term ‘Verlichting’ ook in het Westen algemeen bekend,
alleen is dit een term voor iets geheel anders, namelijk de beklemtoning van de
ware onafhankelijkheid van een mens ten opzichte van ieder ander mens. De
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is een goed voorbeeld van
Westerse Verlichting. De term ‘verlichting’ is een aanduiding voor het mooiste,
het hoogst haalbare wat mensen op aarde kunnen meemaken of realiseren, hoe de
term ook wordt geïnterpreteerd. In de term zelf lijkt al iets te zitten dat
direct aanspreekt: het duidt op de helderheid die de mens in potentie op een
natuurlijke manier gegeven is, die licht verschaft aan de intelligentie. Juist
het gegeven van twee complementaire visies
op Verlichting, met de mogelijkheid van het honoreren van beide, kan ervoor
zorgen dat niets wordt overgeslagen bij het verlangen om op een wijze manier met
de wereld om te gaan. Beide vormen van Verlichting zijn in feite onontbeerlijk
voor de mens..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten