Renard

Een van de terreinen waarop meningsverschillen vaak zijn uitgelopen op onverdraagzaamheid en zelfs extreem geweld, is religie. Alle godsdiensten zijn waarschijnlijk ooit voortgekomen uit een besef van de ware natuur van de mens – of liever gezegd, uit het interpreteren van het lege en onbevattelijke ervan. Dit onbevattelijke is nog helemaal leeg en zuiver, maar het interpreteren ervan maakt dat er meningen ontstaan, en korte tijd later is de ene mening niet alleen beter dan de andere, maar ook met meer macht bekleed. 

Om een ommekeer hierin te bereiken zouden vertegenwoordigers van de verschillende religies met behulp van de uitnodiging in deze nieuwe Universele Verklaring tot de kern van hun eigen religie kunnen teruggaan. Met ‘kern’ wordt hier bedoeld ‘voorafgaand aan interpretatie’, ‘voorafgaand aan verschil’. Als iemand de moeite zou willen nemen, zou hij kunnen opmerken dat religie in zijn allereerste wezenlijke verschijning gebaseerd is op iets dat nog helemaal niets is qua taal, hoe groots misschien ook qua ervaring. En als iets niets is qua taal, is dat niet binnen de ene religie verschillend van hoe dat binnen een andere is. Dat is per definitie universeel.