Renard

Het wonderlijke is nu dat het nog steeds heel moeilijk blijkt te zijn om de wezenlijke waarde van de oosterse benadering in een westerse context aan te tonen, misschien omdat die benadering een vorm van zelfonderzoek met zich meebrengt. Want hoezo zou iemand een zelfonderzoek doen? Hoezo een onderbreking in iemands gewone manier van doen? Vaak wordt iets dergelijks afgedaan als navelstaarderij, en de verwoordingen ervan als naïef. Je kunt uiteraard niemand overhalen om een onderzoek naar zijn ware natuur te doen – gelukkig maar. Er is een benieuwdheid en een bereidheid, of niet. Vrijheid om je eigen weg te gaan is het allerbelangrijkste. Maar zodra tot iemand doordringt dat datgene wat bij dit onderzoek aangetroffen wordt vrede is, het door velen gezochte, zou hij kunnen overwegen het een blik te gunnen, met de mogelijkheid dat het als een soort ‘ontbrekende schakel’ gebruikt kan worden bij allerlei pogingen om vrede te bereiken..