Henry David Thoreau

De tijd is slechts een stroom waarin ik ga vissen. Ik drink eruit, maar terwijl ik drink zie ik de zanderige bodem en bemerk hoe ondiep hij is. Het water in de smalle bedding stroomt weg, maar de eeuwigheid blijft. Ik zou willen drinken waar het dieper is; vissen in de hemel, waarvan de bodem is bekiezeld met sterren. Ik kan niet tellen. Ik weet de eerste letter van het alfabet niet. Ik heb het altijd betreurd niet zo wijs te zijn als op de dag waarop ik geboren ben..