Het ego is een geheel van strategieën en samentrekkingen om te ontkomen aan de afgrijselijke onzekerheid van het zijn. Eigenlijk aan het niet-zijn dat 'onder'-liggend is aan het zijn. Het niet-zijn maakt het zijn zo onzeker en angstig. Het zijn en niet-zijn gaan altijd gelijk op, of we dat nou zien of niet. We weten niet welke kant het uitgaat. Dat wat zich vormt valt continu uit elkaar, en wat zich daarin weer nieuw gaat vormen, dat weten we niet. En omdat we moeite hebben met het erop vertrouwen dat het wel in orde is, ontstaat er een soort samentrekking die probeert veilig te stellen of te controleren wat er gebeurt.
Maar het ego is niet de boeman en boosdoener. Het ego is zelfs handig en we hebben er niet voor niks vele jaren aan gesleuteld om hem te perfectioneren. Al die structuren en strategieën, die we ontwikkeld hebben, zijn handig. En het is zelfs nodig ter overleving en communicatie om ze continu te kunnen inzetten. Het is wel zeer louterend te blijven onderzoeken hoe het ego werkt; wat het voor streken uithaalt; hoe het zichzelf neerzet; hoe het zich steeds probeert te bevestigen; hoe het probeert om iets niet te ervaren of hoe het bezig is te ontkennen. Dan gaan we er minder in geloven en hoeven we er ons niet mee te identificeren, zodat de ego krampen ons niet meer regeren..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten