Dzokchen

Er is op zich niks mis met het ik of het ego, in tegendeel. Zonder een gezond en stevig ego zouden we gedissocieerde zombies zijn en niet in staat ons werk te doen, onze kinderen op te voeden en de belasting te betalen, en het zou zeker niet leiden naar transparante helderheid of de ultieme bevrijding. We hebben zelfs een stevig en gegrond ego nodig als basis om deze meedogenloze scherpe weg (radicaal zelfonderzoek) te kunnen inslaan en onszelf werkelijk naakt te durven waarnemen. De inzichten uit de Dzokchen traditie zijn erop gericht om de confrontatie aan te gaan met alles wat is, zoals het is. Niet om ergens vanaf te komen. Datgene wat ons dwars zit; onze emotionele reacties, onze hoop en verlangens, onze angsten en bezorgdheden, zijn oké zoals ze zijn. Op het moment dat we meer gewaar worden van deze patronen en geneigdheden, worden ze de slijpstenen waaraan ons bewustzijn zich kan slijpen. Alles wat in ons gewone dagelijkse leven wringt; ons werk, onze relaties, onszelf, is een unieke gelegenheid om ons bewustzijn aan te scherpen, waardoor het geleidelijk aan helderder kan worden. Het wringen en knarsen is de enige manier waarop het bewustzijn zich kan uitkristalliseren