De weg naar vrijheid gaat niet om de angst heen, maar er recht doorheen. De weg naar bevrijding is ook altijd een confrontatie met angsten, omdat er geschud wordt aan de beschermende muren die we om ons heen hebben opgetrokken. En deze muren; afweer, ontkenning, gewoontepatronen, dwanggedachten, emotionele reacties, zitten weliswaar in de weg, maar ze geven wel degelijk een gevoel van bescherming en veiligheid. Dus het is niet handig deze muren helemaal af te breken, maar we kunnen er wel ramen en deuren in maken.
Vertrouwde verdedigingsmechanismen kunnen dan nog geheel ter beschikking staan. Het ego als bron van afweer, verharding, verdediging, boosheid en jaloersheid hoeft niet bevochten te worden, kwijtgeraakt of opgegeven. Ze kunnen zelfs handig zijn. Wat losgelaten kan worden is het ons vastklampen aan strategieën, d.w.z. we treden de wereld niet bij voorbaat tegemoet vanuit het verdedigen van ons ego , maar vanuit de openheid van aanraken en loslaten. Het ligt binnen onze mogelijkheid om vrij te zijn van wat-dan-ook. En loslaten kan pas echt totaal wanneer we ook totaal aanraken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten