Trouw

Trouw zijn aan onze metgezellen ziet er misschien beter uit dan ontrouw aan ze zijn, maar als het vanuit overwegingen is dan is ze broos en vervalt gemakkelijk in haar tegendeel wanneer niet meer aan het gemaakte plaatje voldaan wordt of kan worden. Het voelt misschien wel lekker wanneer onze metgezellen trouw zijn aan ons, maar ik ervaar het als handiger trouw te zijn aan mijn metgezellen vanuit trouw aan mezelf. Niet mezelf als plaatje maar als onvoorstelbaarheid. Vanuit dit licht zeg ik dat gecultiveerde trouw politiek is en niet veel waard. Natuurlijk nogmaals beter dan ontrouw. Net zoals vrijheid van meningsuiting een verworven goed is, al zijn de verhullende corrupties niet van de lucht, zoals bijvoorbeeld dagelijks te lezen is in de kranten. En om het nog beter te zeggen, maar wellicht niet minder verwarrend zeg ik, dat echte trouw Niets voorstelt. En in mijn optiek betekend Niets tegelijkertijd alles. En dan is trouw niet per definitie gericht op anderen, maar gooit anderen ook niet aan de kant. Ik stel Niets voor en trouw stelt Niets voor. En toch barst het van de voorstellingen die Niets voorstellen, maar ook niet te ontkennen zijn, maar toch vaak ontkend worden. Zoals Socrates al zei: "Beter een verward mens dan een tevreden varkentje."..