Toen God de wereld schiep leefde hij nog gewoon onder de mensen. Maar dat was vaak erg moeilijk, omdat de mensen met allerlei verzoeken langs kwamen, de hele dag en nacht.
Hun verzoeken waren vaak tegengesteld. De een wilde regen voor het gewas, de ander weer zonneschijn voor iets anders. God werd er horendol van. Hij riep op een dag zijn raad van adviseurs bijeen en vroeg hun: "Wat kan ik doen? Ik word hier zo lastig gevallen dat ik er bijna gek van word. Ik zoek een plek waar ik me kan verstoppen. Maar waar kan ik naartoe?"
Iemand zei: "Ga naar de Everest, de Himalaya, daar zullen de mensen je niet kunnen bereiken." God dacht een moment na en zei: "Nee, jullie weten de toekomst niet. Over een paar jaar (voor God zijn een paar duizend jaar of een paar miljoen jaar "een paar jaar") zal er een man komen, Hillary. Hij zal de top bereiken en het begint weer van voren af aan! Als bekend wordt dat ik op de Everest woon, komen ze met vliegtuigen, helikopters en wat al niet. Nee, dat zou alleen maar een tijdelijke schuilplaats zijn, geen oplossing. Ik zoek een permanente oplossing."
Iemand suggereerde, "Waarom gaat u niet naar de maan?" God antwoordde: "Jullie weten het niet, maar vroeg of laat komen de mensen daar ook, zij zullen naar elke planeet gaan, naar elke ster."
Toen sprak een stokoude adviseur tot God. "Dan is het beste advies dat ik u kan geven: Waarom verstopt u zich niet in de mens zelf?" God was meteen razend enthousiast en zei: "Dat is de juiste plek, want dat is de laatste plaats waar de mens naartoe zal gaan. Hij zal overal naar toe gaan, maar nooit zal hij naar binnen gaan!"
Sinds dat moment verstopt God zich daar..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten