Valkuil

Een valkuil van het werkelijke aanraken is dat we ons er volstrekt in kunnen verliezen omdat het zo fijn is, zo intiem, zo geborgen en veilig. Het aanraken wordt een warme deken, een grenzeloosheid waarbij we ons verliezen in een wolk van verbondenheid. Maar vanuit een onbewuste symbiotische wolligheid en zweverigheid kunnen we gemakkelijk vroeg of laat plotseling doorschieten in verharden, begrenzen en wegduwen. Of er ontstaat afstand en strijd, of een ordinaire ongenuanceerdheid die gedragen wordt door starre opvattingen waar we ons achter verschuilen. Het aanraken of niet-aanraken heeft iets extreems in zich, een 'aan' of 'uit' waardoor de fijne nuanceringen zouden kunnen verdwijnen.