In de kern van het ervaren, in het zien, in het horen, aanraken, ruiken, proeven, is er geen scheiding. Er is wel duidelijk onderscheid(tussen ik en de, of het ander), maar geen scheiding.
Puur ervaren is zelfs alleen maar mogelijk, omdat er geen scheiding is, maar alles met alles contact maakt en van elkaar afhankelijk is.
Terwijl we bij de andere zintuigen nog de illusie kunnen hebben dat er een veilige afstand is, die er op relatief niveau ook werkelijk is(gelukkig, want daardoor kunnen we op een gezonde, niet spastische en neurotische manier afstand nemen en vervelende of te ingrijpende zaken buiten ons houden), is het aanraken in zichzelf altijd wederzijds; aanraken is aangeraakt worden. Aanraken is de uitdrukking van niet-twee, van de onscheidbaarheid der dingen, van de totale gelijkheid tussen degene die aanraakt en dat wat aangeraakt wordt. Aanraken is de pure interactie vanuit gelijkheid..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten