Ons gewone bewustzijn, met zijn gebruikelijke gedachtepatronen en inzichten kan zichzelf niet bevrijden. Het reproduceert slechts ons eigen bekende verleden-heden-toekomst verhaal en zien alles vanuit dat patroon van ervaren en beleven. Alleen het puur waarnemen staat hier los van. Hoe totaal we ons ook met iets identificeren, in wezen blijft het mogelijk om dit waar te nemen. Waar te nemen zoals het zich afspeelt, ontstaat, en altijd weer verandert. Het waarnemen is zelf de uitdrukking en manifestatie van een wijdere, heldere, ongestructureerde en onbevooroordeelde tijd, zoals een spiegel de chaos van indrukken louter weerspiegelt en waarneemt, zonder daarin iets te veranderen of buiten te sluiten.
Wanneer deze inzichten werkelijk deel van ons eigen levende ervaren worden, is dit zowel een klap in ons gezicht als de werkelijke bevrijding. Een klap in ons gezicht omdat we volstrekt onvermijdelijk bij onszelf terugkomen en niets meer kunnen wijten aan tijd of aan alle figuren die we in deze tijd hebben gesitueerd ( onze ouders, baas, partner of kinderen bijvoorbeeld), en een bevrijding, omdat verleden-heden-toekomst ons op geen enkele manier kan vasthouden omdat tijd- als ongestructureerde, willekeurige, dynamische energie-wezenlijk geen structuur heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten