Te klein broekje

Principes hanteren kan tijdelijk handig zijn. Wat eens of gedurende een periode helemaal in orde was kan vervolgens compleet niet in orde worden. En, uiteraard (volgens de aard der dingen/verschijnselen); wat eens niet kloppend verscheen dan wel toescheen kan vervolgens veranderen in iets wat compleet klopt. Vasthouden aan principes vanuit... principe is alsof we een broek willen blijven dragen die ruim te klein is geworden. Onhandig dus. Ook geloven in iets kan heel erg handig zijn. Echter evenzo handig en zelfs ook intelligent is het om aan het een en ander te twijfelen. Niet zelden denk ik dat het intelligenter is om eerst te twijfelen dan eerst en op voorhand aan te nemen. Misschien ook iets dat te maken heeft met iemands karakter. Toch kan ik me helaas totnutoe niet aan de indruk ontrekken dat op voorhand aannemen en geloven en de eigen dynamiek onderdrukken nog steeds de boventoon voeren en..als een principe wordt gehanteerd. En daarnaast verschenen er altijd al maar ook in het hiernumaals notoire twijfelaars of clubs van twijfelaars. Als tegenbeweging. En zoals her en der waarneembaar staan we daarmee tegenover elkaar. Niet in de laatste plaats omdat we binnen onszelf al in strijd verkeren. Wie goedgelovig is geworden weigert op zich aandienende momenten te twijfelen en wie notoir twijfelt weigert recalcitrant om te geloven.Wie heeft de wijsheid in pacht om te bepalen wat juist is en wat onjuist? Wie gaat dit ooit managen? De godsdiensten? De wetenschappers? De minister president? De geliefde? J. Cruyff? Dr Phill? Is dit in kaart te brengen? Ik heb het idee dat velen hierin geloven dan wel denken dat dit al lang in orde is..maar dat sommigen niet(s) willen aannemen..Is dit handig?