Onschuld

Het onschuldig geboren kindje kan onder allerlei invloeden in de schuld komen. Omdat het kindje niet bewust is van zijn onschuld. Daar is blijkbaar schuld voor nodig. Afscheiding dus. Het is blijkbaar een kwestie van terugkeren. Teshuvah in het Hebreeuws. Wij hebben het als berouw vertaald..tja..Zolang we niet bewust zijn van onze onschuld kan deze gekwetst worden. Zolang we niet bewust zijn van onze uiterste gevoeligheid en kwetsbaarheid zijn we kwetsbaar in die zin dat we wederom of nog als uitsluitend definieerbaar personage in het leven staan c.q. zwalken. Als vereenzelvigd met een afgescheiden(  van anderen en de wereld) personage lijden we aan weerstand, strijd, verzet, schuld, dilemma's, conflict, boosheid en/of verdriet, hoe comfortabel we "ons leven"ook denken te hebben kunnen inrichten. Bewuste onschuld is onkwetsbaar. Onbewuste onschuld is uiterst kwetsbaar. Schuld lijkt soms niet te kwetsen, ze doet moeite daartoe op verlerlei manieren, maar als goed gekeken wordt; kan worden dan weten we wel beter. Echte Onschuld is de persoonlijke kwetsbaarheid ontstegen en is ze als ze zich bewust is van haar wezen onkwetsbaar, waarbij natuurlijk lichaam en geest te kwetsen blijven. Die zijn stuk te krijgen en anders gaan ze vanzelf wel stuk. Dat is hun natuur, net zoals het onze wezenlijke natuur is niet stuk te krijgen te zijn. We zijn (ook) onstoffelijk vormeloos en tijdloos, solide, leven- en lichtschenkend bewustzijn. Wie niet meedoet is vrij daartoe, maar kan niet rekenen op mij. Ik blijf onvoorstelbaar (en) eigenwijs volharden in mijn ont-wikkeling tot niets en alles zijn..tegelijkertijd. Eventueel belichaamd door Falkorindiair, maar graag ook door meer en meer. Totnutoe valt dat nog niet mee. Maar laat ik niet zeuren. Niet omdat het kerstmis is, maar omdat het allemaal aan mezelf ligt..want er is..bestaat feitenlijk geen ander. Dat lijkt alleen maar heel sterk als zodanig.