Het lijkt eenvoudig om onszelf volstrekt gelijkwaardig aan alle andere wezens te ervaren, maar in de praktijk brengen we er niks van terecht.
Wanneer we onszelf waarnemen (zouden waarnemen), merken we dat we altijd en overal een bepaalde positie innemen. We plaatsen ons erbuiten, erboven of eronder. We doen ons anders voor dan we zijn: zekerder, intelligenter, gevoeliger, zieliger, depressiever of machtelozer. Er is een krachtige neiging om te overdrijven, zelfs in onze machteloosheid. Door depressief of zielig te zijn, maken we ons toch weer belangrijk. We creëren een bepaalde positie. In wezen doen we dat omdat we de ontluisterende onbelangrijkheid van onszelf niet willen accepteren. We moeten iets bijzonders zijn. al is het door onszelf totaal onderuit te halen, als we daardoor maar 'iemand' zijn en aandacht krijgen, want aandacht maakt ons belangrijk. Daarvoor leveren we onze eigen authenticiteit meteen in. Het ego is puur de beweging van het afscheiden en het innemen van een positie..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten