De meeste mensen stoppen met zich te ontwikkelen als ze een jaar of tien, twaalf zijn. De gemiddelde zeventigjarige is meestal iemand van tien jaar met zestig dienstjaren. Onze maatschappij is gemaakt door en voor Menselijke Kinderen, en dat verklaart waarom deze gruwelijke ziekte zichzelf alsmaar in stand houdt en waarom er zoveel domheid is in de wereld.
Voor het Menselijke Kind dat jarenlang in hetzelfde ontwikkelingsstadium blijft hangen, betekent groei een verhardingsproces; een langzaam verharden tot een rigide massa. In onze wereld van Menselijke Kinderen wordt dit afsterven van de geest als normaal, gezond en achtenswaardig gezien.
Als we maatschappijen afmeten aan de mate van volwassenheid van degenen die er aan deelnemen, dan zien we weinig onderling verschil, hoe extreem ze voor de rest ook van elkaar mogen verschillen. De ene maatschappij mag misschien wat verder ontwikkeld zijn dan de andere, maar in feite komt het erop neer dat geen enkele maatschappij het stadium waarin kleine meisjes zich optutten en jongens kikkers kwellen, is ontstegen.
Als we zouden leven in een maatschappij die bevorderlijk was voor een gezonde, normale ontwikkeling, dan zouden we, als we lichamelijk het kinderstadium aan het ontgroeien zijn, ook psychologisch dit stadium moeten ontgroeien. Zo'n maatschappij bestaat evenwel niet, en er is ook geen reden om aan te nemen dat die er ooit komt. We zijn gevangen in een bewustzijnstoestand die nauwelijks verschilt van die van een aap...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten