Subjectiviteit

Alle zintuigen van een mens voeren hem naar buiten.. Ze zijn allen naar buiten gericht. Zijn ogen kijken naar buiten zijn handen reiken naar buiten, zijn benen bewegen naar buiten en zelfs zijn mind weerspiegeld en echoot de buitenwereld. En daarom heeft hij afgodsbeelden en afbeeldingen van God gemaakt en heeft hij tempels voor de waarheid neergezet. Zodat zijn ogen God kunnen zien een zijn voeten een pelgrimstocht kunnen maken naar waarheid. We hebben dit zelfbedrog zelf gecreëerd, we hebben die beker met gif met onze eigen handen aangenomen. En we verspillen ons leven en brengen het door in de bedwelming veroorzaakt door dit gif en zelfbedrog. Ten behoeve van onze zintuigen hebben we een religie buiten onszelf verbeeld en geschapen, terwijl de werkelijkheid is dat als we willen weten wat religie is, we achter de zintuigen moeten kijken. Degene die ziet/weet; het bewustzijn kun je zelf niet zien als een object van het zien. Subjectiviteit kun je nooit reduceren, degraderen tot objectiviteit. Het hele probleem bestaat omdat dit simpele feit niet wordt begrepen. Mensen zijn op zoek naar God alsof hij een voorwerp buiten zou zijn.Het kan goed zijn dat ik me in een droom bevindt, maar degenen die ziet kan niet-niet echt zijn. Degene die het ziet kan zelf geen droom zijn, want als dat zo zou zijn, zou hij niet kunnen dromen. Iets wat niet(echt) bestaat kan niet weten wat niet bestaat..