Wie het weet mag het zeggen

Er is zoals ik het zie verschil tussen leven in en vanuit natuurlijke vanzelfsprekendheid en leven in en vanuit gewoontes. Ik veroordeel het laatste niet, want het is behalve nu en dan handig ook noodzakelijk. Echter, niet zelden is vanuit gewoontes acteren onhandig, hinderlijk, niet coöperatief en niet bepaald creatief. En in relationeel opzicht niet bepaald invoelend. Niet alleen naar anderen toe maar ook naar zichzelf. De vraag in deze is echter of men wel bewust is van het verschil? Hoe weten we of we als een robot reactief zijn of als een volwassen mens? Wie het weet mag het zeggen..