Walt Whitman

"Liggend met mijn hoofd op jouw schoot, camerado, herhaal ik de bekentenis die ik deed- wat ik tegen je heb gezegd in de open lucht herhaal ik: Ik weet dat ik rusteloos ben, en anderen ook rusteloos maak; Ik weet dat mijn woorden wapens zijn, heel gevaarlijk, heel dodelijk; (Inderdaad, ikzelf ben de echte soldaat; niet hij daar met zijn bajonet, of de artillerist met zijn rode strepen;) Want ik biedt het hoofd aan vrede, aan zekerheid en aan alle onwankelbare wetten, om ze te doen wankelen; Ik ben des te vastberadener omdat iedereen mij heeft verloochend, vastberadener dan ik ooit had kunnen zijn als iedereen mij had geaccepteerd; Ik bekommer me niet, en heb me nooit bekommerd, om ervaring, om waarschuwingen, om de meerderheid, noch om spot; en de dreiging om met wat de hel wordt genoemd, betekent weinig of niets voor mij; En de verlokking van wat de hemel wordt genoemd, betekent weinig of niets voor mij; Geliefde camerado! Ik beken dat ik je heb aangespoord om met me mee te gaan, en dat doe ik nog steeds, zonder ook maar het minste idee te hebben van wat onze bestemming is, of we zullen zegevieren, of totaal onderworpen en verslagen zullen zijn.."