Er was eens...een man die gewend was te bidden tot god: "God ik ben de meest miserabele man ter wereld, en ik heb mijn hele leven gebeden, ik wil niet veel, ik wil slechts mijn ellende ruilen met een ander; want iedereen ziet er gelukkig uit. Ik zou met iedereen willen ruilen. Ik ben er bereid toe, u mag kiezen met wie ik ruil". Die nacht droomde hij. Een bulderende stem vanuit de hemel zei:"Laat iedereen zijn ellende bijeenrapen en in een zak doen en ermee naar de tempel gaan." De man dacht dat zijn gebeden verhoord werden en aldus vulde hij een zak met al zijn ellende. Maar wat hij op weg naar de tempel zag! "Mijn god,"zei hij,"dit is vreemd,"-want zijn zak was de allerkleinste. Anderen versleepten veel grotere zakken; sommigen hadden zelfs hulpjes. Hij zei:"Mijn god dit zijn zoals ik het altijd zag mooie en gelukkige mensen, nu begrijp ik dat mijn gebeden nooit werden verhoord. Maar nu is het te laat. Als ik mijn zak kon behouden en ermee naar huis zou kunnen zou ik god eeuwig dankbaar zijn."
In de tempel hoorden ze de donderende stem opnieuw weergalmen. "Iedereen moet zijn zak aan de muur hangen, de lichten zullen uitgaan en een bel zal klinken ten teken-in het donker kunt u een willekeurige zak uitkiezen; welke u maar wilt. Dus zolang het nog licht is moet u goed rondkijken welke zak u wilt en ga daar dan dichtbij staan, zodat u niet misgrijpt wanneer het donker wordt." De man die gebeden had bleef zijn zak vasthouden. Maar hij was verrast. Hij viel van de ene verrassing in de andere, want iedereen bleef vlakbij zijn eigen zak staan wachten. Hij vroeg een paar mensen waarom. Ze zeiden: "waarom hou jij je eigen zak vast? Om dezelfde reden. We weten tenminste wat onze eigen misère is. Iemand anders' misère..die is onbekend, niet gewoon..En op onze leeftijd van quit af aan beginnen..Het is beter oude vrienden te behouden".. De lichten gingen uit en iedereen graaide naar zijn oude zak, ze renden uit de tempel en waren allemaal verheugd en opgelucht dat ze hun eigen vertrouwde zak hadden bemachtigd. De man die had gebeden was zo dankbaar;"God is zo goed en barmhartig, anders was ik vandaag op een hoop gegaan. Zulke grote zakken! mijn god wat verbergen mensen hun ellende! En dit zijn de mensen waarvan ik dacht dat ze gelukkig waren. En ik"dacht dat ik de meest ellendige mens was..en mijn zak was het allerkleinst!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten