Emoties

Het is misschien handig om onderscheid te maken tussen emoties en gevoelens. Emoties zijn, zoals eerder gezegd, altijd verkrampingen. We kunnen ze bewust gebruiken, dat is wat anders, maar het zijn in wezen altijd verkrampingen. Gevoelens zijn juist bevrijdend en ruimte scheppend. Die verkrampen niet. Die doen het tegenovergestelde. Gevoelens zoals liefde en vreugde scheppen ruimte en maken alles meer open. Woede, haat, jaloersheid, arrogantie, verwarring, angst, obsessie, verslaving zijn altijd verkrampingen; ze zetten de zaak vast en klem. Emoties zijn krachten die ons klemzetten of beter gezegd: waarmee we onszelf klemzetten.
Emoties zijn eigenlijk een vertekende vorm van inzicht. In wezen begint elke emotie met iets dat we scherp waarnemen, met een bepaalde kwaliteit van gewaarzijn; een heldere kwaliteit van waarnemen.
In het waarnemen ontstaat een kwaliteit van helder gewaarzijn. En/ maar omdat we het gewaarzijn niet kunnen laten zijn zoals het is, omdat we het niet herkennen als gewaarzijn, verkrampt het tot emotionele reacties.

Bijvoorbeeld: iemand doet of zegt iets wat niet klopt, of niet waar is, en er is een flits waarin we dat heel scherp zien en waarop dit glashelder is. Meestal, precies op het moment dat dit gebeurt, misschien zelfs vóórdat het daadwerkelijk gebeurt. Het primaire gevoel is altijd uiterst scherp en helder. We zien wat de ander doet en we zien dat echt vlijmscherp. Maar er is iets waardoor we dat niet willen zien. We willen het niet zien omdat het te scherp, te helder, te ontluisterend is. We kunnen de meedogenloze scherpte van dat moment van helder gewaarzijn niet aan. Dus we wachten. We ontkennen eigenlijk de helderheid van het gewaarzijn, en vervolgens doet of zegt de ander weer iets, en dan zijn we te laat en vaak te veel van ons stuk gebracht om nog direct en puur respons te kunnen geven.. En dan is het al geschiedenis en dan worden we bijvoorbeeld kwaad. Eigenlijk worden we kwaad op onszelf omdat we het inzicht en de eigen reactie hebben laten lopen. We hebben geen gebruik gemaakt van het heldere gewaarzijn dat zich aandiende. We hebben dat laten schieten en nu is het te laat om direct te reageren, en ergens weten we dat we te laat zijn.
Dus er ontstaat bijvoorbeeld boosheid. Maar meestal komen we dan ook niet met de boosheid naar buiten. En als die directe boosheid niet tot expressie komt, maar even blijft sudderen, dan krijgt zij de kans allerlei laatjes uit het pakhuisbewustzijn open te rukken en haalt zij er van alles bij. Of we durven er helemaal niet meer mee te komen, we slikken het in en dan zet het zich vast. De energie van de boosheid is echter niet zomaar weg, de boosheid blijft als energie doorsmeulen, en komt er ergens uit: als gemeenheid, als onderuithalen, als ergens anders "nee" op zeggen, als afsluiten, blokkeren, bevriezen, depressief worden, of wat dan ook. Naar dezelfde persoon of naar een andere persoon, dat maakt op een gegeven moment ook niet meer uit. We moeten de energie van onze boosheid gewoon kwijt, en als dat niet lukt bij de persoon waar zij eigenlijk bij ontstaan is, dan pakken we iemand anders in de rij..