Als anderen mij niet vertrouwen dan is dat niet zo zeer mijn probleem. Het is hun vrijheid. Ik let slechts op, en wanneer er een appel op me wordt gedaan om dit te communiceren dan doe ik dit doorgaans graag.
Ik kan me "anderzijds" voorstellen, dat anderen geregeld denken dat ik hen wantrouw, maar net als hiervoor bedoeld, is ook hier veroordeling onzinnig en contra-handig, en ik communiceer dit ook in dezen meestal graag als er aan me wordt geappelleerd.
Zoals wellicht als eens eerder gezegd is vertrouwen mijn gegeven ook al wordt ze me niet gegeven. Vertrouwen is mijn/ons geboorterecht. Echt vertrouwen kan niet geschonden worden in tegenstelling tot geloof-in-wie-of-wat-dan-ook.
Ik sta niet te juichen als men niet in mij gelooft, of zegt, dan wel laat merken, mij niet te vertrouwen. Ook niet wanneer mensen denken door mij te worden gewantrouwd, afgewezen, veroordeeld of neergezet. Het is wat mij betreft slechts persoonlijk bedoeld. Bovendien ben ik beroepsprikkelaar en wordt er dus voor betaald..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten